Bir Köy Öğretmeninin Ana’ya Feryadı
Öğretmenlerin çoğunun yaşamlarında köy hayatı ve köy öğretmenliği vardır. Köy öğretmenliği yıllar önce bugünkü şartlardan çok daha çetin çok daha zordu. İşte böyle bir köyden bir köy öğretmeninin anneler günü için annesine yazdığı mektubu bütün annelerin Anneler Gününü kutlayarak aşağıda sizlere sunuyorum.
Anama Mektup
Bu gurbet elinde garip kimseyim,
Benim senden başka kimim var ana.
Sevincim, güvencim benim herşeyim,
Senin dilindeki dualar anam.
Kimsesiz yaşamak doğrusu çok zor.
Her günüm gönlüme ayrı bir dert kor.
Benim şu halimi birde bana sor.
Bana yaramadı bu diyar anam.
Akşam olur gelir garip odama,
Türküler söylerim dayanır cama,
Bu mevsim şüphesiz bahardır ama,
Bana görünmedi bu bahar anam.
Şimdi demek köyümüzde bahar mı?
Bahçeler mi güzel yoksa bağlar mı?
Nazlı çiçekleri öper koklar mı?
Kuşlar, kelebekler, arılar anam.
Yine cennet gibi oldu mu her yer?
Tepeler, bağlar, bahçeler, köyler?
Mor menekşeler ninni mi söyler?
Yamaçlardan çıkan kar pınar anam.
Karşıdan karşıya geldi mi dile?
Davarlar, kavallar eski haliyle?
Ekinler uzayıp çıktı mı bele?
Evde meleşir mi danalar anam.
Dağların ardından gün çekilirken,
Yemek yapar mısın akşama erken?
Sığırlar dağdan köye inerken,
Evde ötüşür mü tavuklar anam?
Ben miyim özünde yüzünde şimdi?
Bir damla yaş mıyım gözünde şimdi?
Bir ağıt mıyım sözünde şimdi?
Ağıtsız olamaz analar anam.
Biricik sevdiğim gönlümün varı,
Bana gözlerinde sakla baharı,
Haziran sonlarında gözle yolları,
Benim baharım sendedir anam.