Herhangi birini beğeneceğimizde ‘’Melek gibi çocuk.’’ Deyimini kullanırız. Bu deyimle çocuğu meleğe benzetiriz. Bu benzetme ile de o kişinin her şeyiyle mükemmel olduğunu kastederiz. Oysa hiç düşünmeyiz ki, Azrail de bir melek. Her gün bir yakınımızı, bir sevdiğimizi Allahü Teala’nın emrini yerine getirerek canını alır. Fakat, toplum içinde gerek dini inancımızdan dolayı, gerekse de ölüme uydurulan bir sebepten dolayı Azrail’e kızan veya beddua eden hiçbirisine rastlamayız. Kalp krizi, trafik kazası, deprem, sel, yangın, düşme gibi v.s. Birçok sebep Azrail’in bizzat fonksiyonel olduğu ölümde onu pek düşünmeyiz.
Ölüm Allah’ın emri olduğu herkesçe bilinmesine rağmen yine de ölen kişi aramızdan ayrılınca ağlarız, sızlarız, dövünürüz, çırpınırız. Ölen için bizce kutsal bir görev gibi kabul edilen ‘’Bir kürek toprağım nasip olsun.’’ Diyerek son görevimizi yerine getiririz.
Son günlerde Allah’ın emri ile birçok tanıdıklar ebedi istirahatgahlarına gitti. Bunlardan biri de, büyüklerin arkadaşı, gençlerin ağabeyi, çocukların sevgilisi, sinema tarihinin ustalarından Tayfun Tonga’dır. Sinemacılığı Silifke’ye ilk kim getirdi, bilemiyorum ama rahmetli Ali Boyar, bunu yapanlardan en eskileridir. Al, Boyar ile birlikte makine arkasına geçen Tayfun Tonga, yıllarını sinema makinesi arkasında tüketerek hiç kimseye yük olmadan, hiç kimseyi kırmadan, hiç kimseyi incitmeden gerçek hayatında da olduğu gibi ölümle bir anda kucaklaşıverdi. Sosyal medyada Tayfun Ağabeyine rahmet dileyen yüzlerce kişi acı paylaştı. Onun toprağa veriliş anında ben üzüntümden bir kürek toprak atma cesaretini kendimde bulamadım. Bu nasıl bir duygudur ki, insan sevdiğini çukura koyup acele, acele üstünü kapatıyor. Belki de insanlar buna cesaret edemez, bir sevdiğinin üstünü toprakla kapatıp onu yer altına gömemez . Bunun için belki de inancımız bir kürek toprak atmayı sevap kıldı.
Tayfun Tonga yalnız sinemacılıkta üstat değil yazdığı güzel ve karakterli yazılarla da, bir duayendi. Ne kadar zamandır belgelere el ile güzel yazılar yazıyor mutlaka bilenler vardır. Fakat, 15 yıl süresince görev üstlendiği Kültür Müdürlüğü’nde 15 yıl boyunca yazılan bütün belgelere yazdığı güzel yazıları unutmak mümkün değil. Silifke Festivali’ne katılan sanatçıların sazların, organizatörlerin, program dahilinde görev alan herkesin elinde bulunan ve toplamı yüz bini geçen belgelerde Tayfun Tonga’nın el emeği vardır. Bu görevi yaparken asla yorulmaz ve elindeki taşıdığı boş belgeleri anında kalemini çıkarıp yazar ve organizeyi hiç aksatmazdı. Bu güne kadar yurt dışından Silifke Festivaline katılan onlarca halk oyunları grupları değişik ülkelerinde Tayfun Tonga’nın el yazılı Teşekkür belgelerini odalarının duvarlarında saklıyorlardır. Alttaki imza kime ait olursa olsun üstteki yazı çok güzelse mutlaka o yazı Tayfun Tonga’ya aittir.
Tayfun Tonga dahil, Silifke’de son birkaç gündür ölen herkese Allah’tan rahmet diler, yakınlarının da acısını paylaşırım.
Ölüm deyince bugün 20 Ocak bir başka ölüm zulmünü aklıma getirdi. Azerbaycan Bakü’de Azatlık meydanında binlerce Azeri gencin Ruslar tarafından 1990 yılında tanklarla ezilmesi. O yıllarda Almanyada idim. Azerbaycan’dan bir genç Kalhoz dediğimiz çiftlikten ki Komünizm rejimlerinde öyleydi devlet göreviyle Alman’ya da tarım alanında pratik yapmaya gelmişti. Onunla tanışıp arkadaş olmuştum. Zaman, zaman birlikte gezerdik. İşte 20 Ocak 1990 yılında onunla birlikte beraberken Azatlık Meydanında kız kardeşini tankların ezdiğini haber almış ve yanımda hüngür, hüngür ağlamıştı. O anıdan hareketle o günleri hiç unutmuyorum. Basında ve sosyal medyada da aramız gerilen Rusya’nın aynı şeyleri acımadan bugün de yapabileceğini uyaranlar çok.
Dünya dengelerinin ve bu dengeler içinde ülke saflarının birer, birer belirlendiği bu günlerde İran’ın da herkes tarafından yeniden sevilmeye başlamasındaki sebebi anlayabilmiş değilim. Acaba Suriye üzerinden ABD ile Rusya anlaştı mı ki İran bir anda ambargolardan kurtularak serbestlik kazandı. Gruplaşmanın ve restleşmenin savaş olduğu savaşın da ölüm getirdiği hatıraları unutmadan Azerbaycan Azatlığında şehit olan binlerce genci anıyor, şehitlikleri önünde saygıyla eğiliyorum.